Frustrated with Cao Cao's control of the imperial court, Emperer Xian secretly issued an edict condemning him, using his own blood as ink.
“แต่โจโฉเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงได้สี่ปีแล้ว ทำการหยาบช้าต่างๆ จะตั้งขุนนางแลลงโทษผู้ใดก็มิได้ยำเกรงบอกกล่าวให้เรารู้สุดที่จะอดกลั้นทน ทานได้ เราจึงเอาโลหิตในนิ้วมือเขียนอักษรเป็นความลับมาให้แจ้ง แม้ตังสินเห็นขุนนางผู้ใดมีสติปัญญาซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินก็ให้ชักชวนกันกำจัด โจโฉเสียให้จงได้ ตัวเราแลขุนนางกับราษฎรทั้งปวงจะได้อยู่เย็นเป็นสุขสืบไป”
การทรงพระอักษรโลหิตหรือการร้องทุกข์โดยจดหมายเลือดนี้ คตินิยมของจีนแต่โบราณมาถือว่าเป็นเรื่องร้ายแรงสุดแสนจะทนทาน ดังนั้นจึงต้องเป็นเรื่องที่จำต้องได้รับการแก้ไขโดยเร่งด่วนจริงจัง ความที่แปลกประหลาดก็คือจดหมายเลือดทั้งปวงที่มีมาแต่ประวัติศาสตร์นั้นเป็น จดหมายเลือดของราษฎรถึงผู้มีอำนาจหรือผู้น้อยร้องขอความเป็นธรรมจากผู้เป็น ใหญ่ แต่ครั้งนี้กลับเป็นเรื่องที่ฮ่องเต้ซึ่งเป็นประมุขสูงสุดของแผ่นดินร้องขอ ความเป็นธรรมและขอความช่วยเหลือจากขุนนาง ทำให้เห็นถึงความตรอมพระทัยของพระองค์อันเกิดจากการกระทำของโจโฉซึ่งต้องอดทนมาเป็นเวลานานถึงสี่ปี
ครั้นทรงพระอักษรเสร็จสิ้นแล้ว ได้พระราชทานแก่พระมเหสีให้เย็บซ่อนไว้ในกลีบ เสื้อเพื่อเตรียมพระราชทานแก่ตังสิน แต่ความตอนนี้สามก๊กฉบับภาษาจีนว่าเสื้อดังกล่าวเป็นเสื้อคลุมฉลองพระองค์ และทรงฉลองพระองค์ชุดนี้ในการเสด็จออกให้ตังสินเข้าเฝ้า
ความคิดเห็น