อิเกียด เป็น ผู้วิเศษมีคนนับถือมาก เดินผ่านมาในแคว้นกังตั๋ง ทหารจึงพากันไปคำนับ อิเกียดแต่งตัวดี ใส่เสื้องามเหมือนเทวดา มือถือไม้เท้า เดินผ่านชาวเมืองซึ่งถือดอกไม้ธูปเทียนคำนับมาตลอดทาง พอซุนเซ็กเห็นเข้าก็โกรธปนอิจฉาริษยา จึงสั่งให้ทหารจับตัวไปฆ่าเสีย ทหารทั้งหลายก็ร้องว่า อิเกียดเป็นคนใจบุญ เคยใช้น้ำมนต์รดชาวเมืองที่ป่วยไข้ให้หายมามากมาย จะฆ่าเสียนั้นไม่ควร ซุนเซ็กก็ยิ่งโมโหมากขึ้นอีก เร่งให้ไปจับตัวเอามาให้ได้ ใครขัดขวางให้ตัดศีรษะเสีย ทหารก็จับอิเกียดมาให้ซุนเซ็กบนหอรบ
ซุนเซ็กลงมือสอบสวนด้วยตนเองว่า ตัวเป็นใครมาแต่ไหน ทำไมมาหลอกลวงผู้คน อิเกียดก็ตอบโดยดีว่า
"ข้าพเจ้าอยู่บ้านลงเสีย ครั้งพระเจ้าซุนเต้เสวยราชย์นั้น ข้าพเจ้าไปเก็บยาตำบลเขาขยกหยง ได้ตำราในถ้ำประมาณร้อยฉบับ สำหรับทำการเสกน้ำรักษาไข้ต่าง ๆ ข้าพเจ้าได้ตำรานั้นมาก็เที่ยวรักษาคนไข้ทั้งปวง มิได้เอาทรัพย์สิ่งสิน ข้าพเจ้าคิดเอาแต่บุญ ซึ่งจะได้ทำความรู้ล่อลวงให้คนทั้งปวงลุ่มหลงนั้นหามิได้"
ซุนเซ็กก็แย้งว่าถ้าไม่เอาสินจ้างรางวัลจากผู้ใด ทำไมจึงเลี้ยงชีวิตและมีเครื่องนุ่งห่มแต่งตัวดีอย่างนี้ ทิ้งไว้ต่อไปจะคิดร้ายได้ จึงสั่งให้ทหารเอาตัวไปฆ่าเสีย
เตียวเจียวกับขุนนางหลายฝ่ายก็พากันร้องขอชีวิตไว้ ซุนเซ็กจึงให้เอาตัวไปขังคุกไว้ก่อน นางงอฮูหยิน ผู้เป็นมารดาของซุนเซ็ก พอได้ทราบข่าวก็ช่วยขอร้องอีกคนหนึ่ง ซุนเซ็กก็ไม่ฟัง ลีฮวยซึ่งเป็นโหรประจำเมืองก็หาทางช่วยอิเกียด จึงบอกซุนเซ็กว่า บ้านเมืองของเราเวลานี้ฝนก็แล้ง ราษฎรทำนาไม่ได้ผล ขอให้อิเกียดทำพิธีเรียกฝน ถ้าทำได้ก็ปล่อยตัวไปเสีย ซุนเซ็กก็สั่งให้จัดทำโรงพิธีขอฝนสูงประมาณสิบวา แล้วให้อิเกียดทำพิธี ถ้าฝนตกจึงจะปล่อย
อิเกียดก็จัดแจงชำระกายให้บริสุทธิ์ พอเวลาเช้าแดดกล้าก็ขึ้นไปบนโรงพิธี เอาเชือกมัดตัวนอนหมอบตากแดดบริกรรมขอฝนอยู่ ชาวเมืองก็พากันห้อมล้อมอยู่เป็นอันมาก อิเกียดก็บอกแก่ชาวเมืองว่า
"เราจะขอฝนให้ตกลงมาห่าใหญ่ ให้น้ำท่วมแผ่นดินประมาณสองศอกเศษ ราษฎรทั้งปวงจะได้ทำนาให้บริบูรณ์ ถึงมาตรว่าจะทำได้ดังปรารถนาก็ดี อันชีวิตเราครั้งนี้เห็นจะไม่รอดจากความตาย"
ฝ่ายซุนเซ็กนั้น ให้ทหารเอาฟืนและฟางมากองสุมไว้ใต้ถุนโรงพิธี ถ้าพ้นเที่ยงแล้วฝนไม่ตก ก็ให้จุดเพลิงเผาอิเกียดเสีย ครั้งถึงเวลาเที่ยง ก็เกิดลมพายุใหญ่มืดมัวไปทั่วทั้งอากาศ แต่ฝนยังไม่ตก ซุนเซ็กอยากจะฆ่าอิเกียดเต็มที ก็ให้ทหารเอาตัวมามัดไว้บนกองฟืนแล้วจุดไฟเผา พอเพลิงลุกขึ้นฟ้าก็ร้องสนั่นและฝนตกลงมาห่าใหญ่ จนน้ำท่วมแผ่นดิน กองเพลิงนั้นก็ดับไปสิ้น
อิเกียดเห็นน้ำท่วมตามที่ตั้งใจไว้ก็ร้องบอกให้ฝนหยุด ผนก็หยุดตก ขุนนางและราษฎรทั้งหลายก็พากันบุกน้ำลุยโคลนเข้าไปแก้มัดอิเกียด แล้วคำนับด้วยความนับถือ
ซุนเซ็กก็ยิ่งเพิ่มความริษยาอาฆาตแค้นหนักขึ้นไปอีก หาว่าฝนตกนั้นเป็นเรื่องของเทวดาไม่เกี่ยวกับ อิเกียด ให้เอาตัวไปฆ่าเสียตามคำสั่งเดิม ใครคัดค้านก็หาว่าเป็นฝ่ายตรงข้ามหรือผู้เสียประโยชน์ จะได้ฆ่าเสียด้วย ก็เลยไม่มีใครกล้าขัดขวาง อิเกียดก็ถูกทหารนำไปประหาร และเอาศพไปประจานไว้ที่ทางสามแพร่ง โดยไม่ได้มีความผิดแต่ประการใดเลย
ผลของบาปกรรมที่ซุนเซ็กได้กระทำลงไปด้วยความอิจฉาริษยานั้นเอง ทำให้ซุนเซ็กคลุ้มคลั่งเห็นผีอิเกียดมาหลอกหลอนจนสลบลง และล้มป่วยหนักด้วยโรคเดิม ต้องทุรนทุรายไม่เป็นอันได้หลับได้นอน จนรูปร่างหน้าตาดูไม่ได้ นางงอฮูหยินผู้เป็นมารดาก็พาไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ที่วัดยกเซียงก๋วน แต่ก็ไม่สำเร็จ ซุนเซ็กมองเห็นแต่รูปอิกียด จนพลาดพลั้งไปฆ่าทหารคนที่เป็นผู้ลงมือประหารอิเกียดตายไปอีกคนหนึ่ง ก็เลยพาลสั่งให้รื้อวัดและเผาเสียจนราบเรียบไป
จากนั้นก็คิดจะยกทัพไปช่วยอ้วนเสี้ยวรบกับโจโฉ ตามที่ตั้งใจไว้แต่ไม่สำเร็จ เพราะแผลเกาทัณฑ์กำเริบกล้าขึ้นจนโลหิตไหลโกรกล้มลงทั้งยืน คราวนี้พอจะรู้ตัวว่าคงไม่รอดพ้นความตายแน่ จึงเรียกญาติพี่น้องและที่ปรึกษาเข้ามาสั่งเสีย ให้ซุนกวนสืบตำแหน่งต่อไป
ความคิดเห็น